Verdwijnen in een kuil
van takken en slijm
nooit meer bang hoeven zijn
voor roofdieren, jagers, vogels
die als vragen dwalen
door de gaten in je lijf
een lange val naar het einde
van de aarde, waar nieuw licht
ons zal ontwaken
in een uitgesteld later
kijken in de nacht
van een genadenloos moment
Lege handen 
Een gedachte over “Val”