Welkom op mijn blog Lege Handen, genoemd naar een serie gedichten die ik ooit schreef met het thema ‘Karate’, wat betekent ‘vechten met lege handen’. Ik vond dat een mooie metafoor voor het schrijven zelf. Er is veel te schrijven over mijn jeugd en leven. Van de meeste verhalen die ik hier heb opgezet weet ik de afloop al die vaak veel later in de tijd plaatsvond. Ze zijn dus nog niet afgelopen met deze eerste verhalen, er komt nog een vervolg op vrijwel iedere verhalencyclus. Personages keren later terug en dan wordt pas echt duidelijk wat de echte verhaallijn is. Een blog leent zich uitstekend voor deze werkwijze.

Mijn herinneringen zijn vaak al verhaal genoeg, ik hoef er niet veel aan toe te voegen, toch zijn de namen die ik gebruik fictief, ook al zijn de echte namen veel mooier, ik vind het niet nodig om iemands identiteit te openbaren. Sommige dingen zijn precies zo gegaan, andere dingen niet, die zijn met het veranderen van de namen, langzaam een eigen leven gaan leiden.